zaterdag 2 april

Hallo allemaal,

hier zijn we weer met een kleine update, want veel valt er nog niet te vertellen over onze kleine hummeltjes. Ze beginnen al een beetje beweeglijker te worden en ze komen goed bij. Dat is op dit moment toch het allerbelangrijkste hé. MAAR wacht nog maar een paar dagen want dan gaan de oogjes open en komt er leven in de brouwerij.

1 week oud

Zal ik ze eens allemaal apart voorstellen ons V-nestje. Jazeker ze krijgen allemaal een naam beginnend met een V.

Voorlopig heet ik nog paarsje en ik woog bij de geboorte 194 gram. een week later is dat al 356 gram.

Ik heet nu nog Beigke en ik woog bij de geboorte 215 gram. een week later is dat al 388 gram.

Ik heet voorlopig blauwtje en ik woog bij de geboorte 229 gram. een week later is dat al 410 gram. Zou ik dit keer het dikkie dikje van de hoop zijn.

Mijn naam is mini en ik woog bij de geboorte 171 gram en een week later is dat 287 gram. Nu weet je waarom ze mij mini noemen hé

Onze laatstgeborene noemen we geeltje. Ik woog bij de geboorte 210 gram en een week later is dat 344 gram.

Je ziet dat ze het allemaal zeer goed doen ondertussen.

maandag 21 maart

Er zijn 5 pupjes geboren bij ons. Vermits ik heel graag een pupje wou houden zijn er natuurlijk 5 reutjes geboren. Helaas pech voor mij dus, maar al onze pupjes zijn wel al besproken. Quincy is een heel goed moedertje.

De pupjes van Quincy en Vinnie zijn geboren op 21 maart 2022

Zaterdag 23 november

bijna 7 weken zijn we ondertussen en we hebben deze week toch wel wat meegemaakt. Het begon dinsdag toen waren we net 6 weken en ’s morgens werden we al ontwormd. Dit viel nog mee want het had een lekker smaakje. ‘ s Middags even buiten spelen en toen kregen we eten en kwam de Dierenarts langs. Yep ze kwam een stokje in onze mond steken en dat noemden ze een swapje. Zo kijken ze of we ook wel echt van onze mama en papa afkomstig zijn. Daarna kregen we nog een kleine prikje. De inenting natuurlijk en toen kwam het grote werk en kregen we een nummer in onze huid. Dit noemden ze een chip en was niet erg aangenaam.

We waren dus ineens in orde om voortaan de wijde wereld in te gaan. Dus wat zei onze fokster : Jongens nu gaan we op stap hé. Wandelen aan het riempje en een tas koffie drinken op de tennis. We vonden een aantal baasjes van onze nonkels en zo vertrokken we op weg. Ja hoor wij waren heel flink. In de auto niet gepiept en toen we aankwamen even leren lopen aan het riempje en zo deden we ook eerst onze plasjes en onze kakjes buiten en daarna gingen we binnen tennis kijken.